Miesiąc: luty 2021
Polecam!
Zuza, jesteś subtelnym demonem Facebooka
Dear Lord
Zbysek, Zbysek little star, who has more 💥 explosive mind 🤯
O h m y G o d
When I saw WW I realized that I never loved before
And then I realized that she died a few hours ago. Since then I don’t remember that I loved someone before. I know how much loved my father as a child and how much time have spent with him or what I liked to do in my life in different periods. But memory of affection to girls just disapeared. I am sure I will love Wiktoria till I die. I am not more sure any other thing in my life. It was as if she opened my heart using deeply cutting tool to make me sure. As if she killed herself to awake me. To say „hello 👋, you are not dead yet, but unfortunately I am because I had to show you that we will be together forever”. I feel that she did it to me because I doubt everything everyday. And I feel it was driving her crazy that one day she appear in my life, show or what’s less likely tell that she simply love me. And I will not believe her. She was crazy about so many feelings she can encounter because how life experienced me before I had a chance to meet someone like her. And when I saw that girl who died was Wiktoria and found more photos in the Internet I realized that I know this girl by my heart and do not know if I met her. One singer suggests in her song that it must have been this way. I was walking like I once speculated about that and passed by her and she felt that I could read her soul wholly. It could be. Some people I read this way. But her face seemed so familiar. Sometimes you fall in love with a photo of a girl from Internet. This is why I have my favorite porn pictures collection on my hard drive. Because faces, shapes can have sexual meaning. Even if we never seen those people in real. Sometimes I encounter a person who look like 95% of a person I liked because saw sometimes even not in porn pictures but simply felt that a person I knew from photo is simply sexy. And this time. Of course to be 100% honest I cannot say I met her. But I felt like that when she died. For me the most stressful during her funeral was when her parents noitced me what deepened a bit their regret. And mine too. Because then it was 100% obvious to me that maybe there is a seed of truth of my initial impression and maybe this girl, she really wanted to know or meet me maybe sometimes speculating or even telling close relatives about that or maybe she met me by accident and told about that some time ago before then. I could not get rid of impression but during her funeral that I was expected. Before that I thought maybe it is my past, my own 15, my regrets, that she was beautiful. But no! There was a strong calling but only I could read from her pictures. It was hard moment when people seeing me gave me emotional feedback that I played a part in her life and that it is not accident I feel it maybe more true thing in my life than even blur memories of my real relationships. I accepted that relationship regardless that she died. Accepted as surprise, very nice surprise. Like when Ada Makowska asked me to be her boyfriend. I just accepted it. And here it felt so obvious, so many intentions of her so visible. I would never refuse her in real life. And felt that it means really much to me after her death. I felt so rarely in my life something to make me so lonely in what I was aimed to discover and same time so true. As if this love was visible only to her and me. This is how she became part of my life I do not want to get rid off and rationalize that „ok, it was very sad, but now, I am 35, I need a girlfriend”. I think that you ask me about particularly this relationship but it sounds that no. But I cannot understand what other one could sound familiar to you. Maybe Monika was scattering my heart into pieces like no other person I remember. But I think you should never know about that. I got over this after years of paychotherapy. Since then I seriously feel that life is only one. People we break relationship with we do it forever. Life is serious. Wounds are deadly things. Take years of our lives. Make us feel everything more intense, more serious. And I know that some girls love only once in their lifetime. I feel really sorry if this was me and I disappointed someone like I disappointed Wiktoria. How much you understand this makes me scared even more. You look like understand it so good. It is scary. I realized some time ago that I would fear to ask another Wiktoria. I call her Wiktoria II. How deeply she feels. Because when I see that she hides away with this not too show too much, it makes me even more scared. Maybe this is why I am pervert by day and pervert by night, I am master of endless reflection and fear true love as much as people can fear death. Because love is serious. And entertainment is temporary. We can change our minds many times, play with different people. But we cannot play with love. Because it ends with death of us, someone else or love itself. But true love is real but scarce. Is single, is real, cannot be shared. Love between man and woman is something we cannot Split or multiply. But some twisted minded people spread stupid things because experienced so few and their moralty, greed, jealousy makes them they try to outloud real people in their real love matters. Love isn’t what we need to fight for. But what we need to fight, defend is what other people try to do to defeat us when we love someone. To defend love we need to move, escape, hide away, cheat people, turn their attention, tell them to fuck off, call the police, cooperate with FSB. Say „I love you to V. Putin” even if not exactly feel this way. For love.
To się nazywa gra na śmierć i życie ☠
Alarm kurwa!
Algorytm
Jestem w stanie już niemal napisać algorytm, który na podstawie tylko tego, czy Agnieszka T. na jednym ze swoich profili na Instagramie zalajkuje o 1 rzecz więcej, czy odejmie ileś lajkow, jakie to będzie miało przełożenie na zachowania różnych osób w państwie. Wbuduję to w Raspberry Pico i połączę z systemem wyświetlaczy i jak zacznie dziewczyna mieszać, to na urządzeniu pojawi się za czerwoną szybką drukowaną czcionką podświetlony na czerwono napis „JEBUCÓWA KURWA ALARM”.
Chcę napisać do Międzynarodowego Trybunału Praw Człowieka
I chcę opisać te wszystkie lata i to, co zrobiła mi w tym czasie Agnieszka. I to, jak instytucje państwa powołują się na moje przemyślenia, gdy znalazłem się wiele lat temu z powodu choroby poza systemem. Jak mało wiary w kwestiach moich osobistych relacji dają takie instytucje, jak służby specjalne i policja, z drugiej strony wiedząc o wszystkim z mojego życia, mając nawet dostęp do zawartości mojego telefonu. Toczą obłudną i dwulicową grę z moją seksualnoscią i próbują nakłonić, bym się związał z jakąś sugerowaną osobą. Od 2014 r. Polki mi nie odpisują na wiadomości. Nauczyłem się pisać tak grzecznie, że aż się tego wstydzę. Wstydziłbym się tego, co napisałem do Emilki, bo pisałem właściwie obawiając się tej osoby, jak innych podobnych do niej osób, które już wcześniej mnie wykorzystały. Może nie seksualnie. Młodej osobie nie udałoby się to tak łatwo. Moja przewaga polega na tym, że dużo się im tylko wydaje na temat tego, jaki jestem. Natomiast ich fantazje odbieram ze strachem. Często to próba bardzo szybkiego nadrobienia położenia całej swojej rodziny, zdobycia wpływów. Tak naprawdę jaka by to nie była osoba, w tle jest wyczuwalny zawsze jakiś nacisk i to, jakie mam wykształcenie, gdzie byłem to wszystko paradoksalnie jest powodem jeszcze większego nacisku, chociaż szans nie dostałem żadnych. Nigdy nie byłem na państwowym etacie. Od zawsze pracuję w prywatnej firmie. Chcę opisać i streścić moje położenie i domagać się od Polski odszkodowania za to, w jaki sposób instytucje, które powinny stać na straży prawa, bronią interesów seksualnych własnych dzieci. Wierzę, że wygram. Piszę od lat. Jeszcze nikt mi nie wytknął nie przedstawił dowodów, że kogoś wykorzystałem, skłamałem na temat jakiejś relacji, faktu, wydarzenia, jakie opisałem. Dzięki temu dzisiaj wierzę, że wygram z Polską i wpisaną w tej kulturze niesprawiedliwością w moim położeniu w relacjach osobistych. Nie jestem złym człowiekiem, a cierpię, bo osoby, które nie są w nic uwikłane, boją się, że nie dadzą rady, że państwo i służby postawią w końcu na swoim i mnie zniszczą tak, jak zniszczyli Wiktorię Wicińską, bo jako 15 latce, wiedzieli że może tylko rok dzieli ją od tego, że totalnie zawróciłaby mi w głowie, dając szansę może nawet na szczęście do końca życia. Jej determinacja, by udowodnić mi, że jest silną, niezależną osobą, która potrafi kochać naprawdę wkurwiła kogoś niesamowicie. I ktoś jej sprawił przykrość. Niezależnie od tego, jak przed swoją śmiercią odbierała moje zachowanie i jak bardzo była tym rozczarowana.