Miesiąc: marzec 2022

Moje teksty dla doktorantów. Do książek Kucińskiego, oczywiście wielokrotnie merytorycznie i językowo sprawdzane. Nie tak, jak moje wpisy na bloga. Które powstają na ułomnej klawiaturze smartfona.

Tematyce tożsamości poświęciłem wiele miejsca, ponieważ na tle własnego ja, poczucia kim się jest oraz balansowania pomiędzy różnymi grupami, do których się należy powstaje najwięcej napięć.

Napięcia są źródłem stresu, lęku dezintegracyjnego, źródłem wątpliwości, utraty poczucia sensu i celu tego, co się robi. Osoba może przeżywać napięcia na tle wyznawanych wartości.

Natomiast te wszystkie problemy charakteryzują osoby zdrowe psychicznie. Co jest zatem powodem do niepokoju? Oczywiście przeciwna sytuacja. Nadmierna pewność siebie, błyskawiczne wyciąganie wniosków, posiadanie na wszystko szybkiej recepty, gotowej odpowiedzi. Brak wyrzutów sumienia, trudność w przyznawaniu się do niewiedzy czy podjęcia błędnych decyzji.

Dlatego pisałem tak wiele o tym, bo chciałem dowieść, że osoby o silnych przekonianiach, tzw. twardogłowi, jak większość np. polityków PiS, zwyczajnie nie nadają się intelektualnie do bycia ponad czymkolwiek. Osoba twarda poznawczo, umysłowo będzie problemem nawet, jeśli kieruje „tylko” spółdzielnią mieszkaniową.

Natomiast jednocześnie poza uświadamiającym, edukacyjnym i wychowawczym charakterem tych tekstów, rozdziałów do książki, nie czułem, że czynię coś przełomowego z punktu widzenia samej psychologii. Wszystkie zjawiska, na które się powołałem znane są w psychologii, a psychologia zajmuje się badaniem poszczególnych z nich częściej, niż integrowaniem wiedzy w systemy, czy tworzeniem metaanaliz. Choć czasem są prace bardziej przekrojowe. Do ciekawych książek można zaliczyć niektóre książki P. Zimbardo, Elisabeth Lotus, Ellen Langer, Seymoura Epsteina.

Tego ostatniego nie należy mylić z pederastą i zboczeńcem organizującym sieć prywatnych i ekskluzywnych męskich i żeńskich prostytutek od wieku nastoletniego począwszy, skazanego na karę więzienia, któremu pomagały liczne zdeprawowane kobiety, a przyjaźnił się z wieloma znanymi pederastami, nawet Billem Gatesem. Seymour Epstein to ktoś zupełnie inny. Bardzo utalentowany i wszechstronny autor. Twórca pojęcia constructive thinking oraz dwóch trybów myślenia, przeżywania i przetwarzania informacji. Geniusz syntezy wiedzy psychologicznej. Zbieżność nazwisk jest bardzo niefortunna i wykorzystywana do tego, by ośmieszyć też moją pracę przez proste skojarzenie tych samych nazwisk. To tak, jakby mnie porównać do Romana Polańskiego. Bo co, bo jakaś nastolatka Natalia ze Szklarskiej chciała mnie wrobić w jakąś dwuznaczną relację, czemu przyglądał się nawet sam Sekielski? Chciała się tylko podobać, ale gdy zobaczyła nie wrażliwość na jej chęci, zaczęła na bazie rozczarowania szukać możliwości włączenia większej liczby kontekstów w swoje rozczarowanie. Ile jeszcze macie w sobie determinacji, żeby mi, normalnemu człowiekowi wykazać, że choć wiele dorosłych osób w moim typie jest w zasięgu moich zdolności nawiązywania relacji, akurat zawsze będę preferował nastoletnie osoby i na pewno od razu tak, że tylko gwałtem. Skąd tyle nienawiści w ludziach, że próbuje się mnie wrobić w ramę najgorszego kontekstu seksualnego? Skąd się to chamstwo jebanego żydostwa 🔯 bierze? Dziś na tą nastkę nie jestem w stanie patrzeć, ale głównie dlatego, że jej intencje były wielorako obliczone, a wielu obserwatorów w stylu Sekielskiego czy łowcy pedofilów Agnieszki czekało niemal z kamerą i mikrofonem w lesie… Taka Agnieszka – osoba, która na zasadzie urojeniowego założenia była przekonana, że muszę być czemuş winny. Dlaczego? Tak jak Putin, dla niej to była forma sprawowania kontroli, szantażu. Fantazjuje chamka, żeby posiąść wpływ. Więc szuka słabego punktu, możliwości wrobienia w coś, żeby szantażować. Łowienie „pedofila” to genialna przykrywka, żeby wpierdolić się komuś w życie, obserwować go właśnie wbrew jego woli, mając rzekomo uzasadniony motyw, uzasadnioną obawę, że ta obserwacja moich relacji jest wskazana. Wręcz konieczna. Ale ja żydowskie niegodne kurwy też obserwuję! Przecież rozumiem każdą jedną intrygę starannie obliczoną na zdyskredytowanie mnie. Przecież już na tej fali tej psychozy jest program o lowcach pedofilów i tam baba ma mordę – wypisz wymaluj Agnieszka. Karramba. A co tutaj się odpierdala? 

Polscy autorzy napisali kilka monografii tj. Lewickiej Aktor czy obserwator albo Złudzenia, które pozwalają żyć. Jest wiele dobrze skomponowanych podręczników do psychologii np. Kosslyn, Rosenberg, ale też polskie podręczniki Strelaua czy Nęcki do psychologii poznawczej. Natomiast rzadko pisze się teksty takie, jak mój. Trudno się pisze taki tekst. Rzadko da się napisać go na zawołanie. Ja sam go napisałem bardziej w wyniku pokazania, ile mnie samego kosztowało studiowanie dwóch fakultetow i te przemyślenia uporządkowałem trochę, jak psycholog, a trochę, jak umysł ścisły. Psychologowie znaleźliby w nim wady w postaci zbyt wielu przemyśleń na zbyt wiele tematów, na które sami nie mają wiedzy. Ale ja np. socjologię zdałem na celujący w SGH już na pierwszym roku. Pisanie zatem o grupach itd. idzie mi też sprawnie. Mam wiedzę z dziedziny prawa, nauki o państwie itd. Ta erudycja pozwoliła mi na napisanie tak trudnego tekstu. Z pełną odpowiedzialnością mogłem się pod nim podpisać i tak go przemyślałem, że minęło prawie 10 lat i nic bym w nim chyba nie zmienił. To jest naprawdę sztuka, ale wynika ona z wiedzy. O rozległości mojej wiedzy świadczy zdanie około 180 egzaminów czy zaliczenie w taki czy inny sposób około 180 przedmiotów. Na dwóch uczelniach. Wszystko z tzw. nauk społecznych czy nauk społecznych i ekonomicznych. Co czyni mnie ekspertem o trudnej do zakwestionowania wiedzy. Mogę rozmawiać z socjologiem czy politologiem, prawnikiem będąc „tylko” i aż psychologiem i ekonomistą. I te osoby nie poczują, że nie jestem „jednym z nich”. Tak rozległy mam warsztat. Więc miałem prawo poczynić pewne uogólnienia czy podsumowania, choć mogą być dla niktorych bolesne, krzywdzące. Ale jestem w pełni przekonany, że te przemyślenia są prawdziwe. A osoby zbyt sztywne poznawczo są naprawdę niebezpieczne. Stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa kraju, świata, często nie da się z nimi prowadzić dyskusji. Unikają, uciekają od rzeczowych rozmów na poziomie uprawdopodobnionych sądów, a kierują każdą rozmowę na poziom gry o sumie zerowej, pyskówki, w której zawsze będzie strona wygrana i strona przegrana.