Dry Suit

11.09.2018 12:00

I slowly start my adventure with a dry suit. For the beginning of this adventure I invested in used Viking Dry Suit that was being used in Danish Army before. It was in relatively good condition. Goods that are sold after being used in military have some specific features. May differ in quality but there are some of them touched by signs of time only in terms of that it was produced rather many years ago but sometimes 75% or more of this time it has been kept only in storage spaces. Where the basic problem is not how it is used but simply basic parameters like what is important when you produce something in a factory like humidity and dust etc. This looks like used a bit. But to my mind something tried on 3 times and did not kept properly, dried properly etc. may look more or less this way. The good side of dry suits produced by Viking is definitely not a price. In Poland you need to make a special order and wait and pay extra money for the brand. Sales representative for Poland do not inform exactly even about the range of the prices. And typical goods similar to those of this kind, popular and promoted by sellers on Polish market start from something like 4 700 zł and reach even 8 000 zł and more. I have spent 780 zł with shipment costs so for the beginning it is a great combination. I start something new that I can destroy things I did not yet learn how to use at all so what to say use properly, carefully etc. and no matter it was new or old. For the old one I will be just less sorry for. In any cases of improper use. In Poland not reasoned inflation (I mean the money phenomenon not inflation of BCD) is often seen in prices of top brand extreme sports products because are rare, are for specialists and mean only a little niche compared to tastes and needs of the majority of customers of the Polish market. For me Iceland was completely different. Maybe not extremely affordable. But I bought there a wind jacket I use and „show off” till today due to hard to compare quality. When you need to try something that will allow you to dive at night, in cold fresh water, in glacier area, in winter it is better to start from top shelf options anyway. No matter what arguments sellers will use. For example I chose OWD course in Northern Poland to learn scuba diving as an extreme sport with the total awareness of this side of this sport from the very beginning. To be prepared from the very beginning that this is not a play, just fun etc. That this is serious discipline that requires a lot of attention, memory, preparation, attitude and motivation so something really important for everyone who is missing some core in life. It requires you not to see multitasking as an option. Multitasking, being skillful in how many things you pay attention to one time, being skillful and efficient in how you use your hands is your obligation. Is something you need to learn. Other thing underwater you will learn all the time and every dive is not only opportunity to learn. It is actually learning itself. Conditions, buddies, our skills, preparation, attitude everything is non repeatable in life. And every time you may discover you feel differently. You see differently. Something in how you see things changed. And this is rather normal thing. Achievements of learning process are non linear and insights and emotional processes are not yet well discovered and known even to specialists no matter of diver’s medicine or psychology. Every human may experience thousands of moods, changes, slides and swings in them, perceptions, and sensations. And we have only one life, only one brain, one heart, so divers need to care about their mood, emotional experiences like sense of security (physical, emotional), living in harmony with own’s temper etc. Sometimes a little vertigo combined with newness and sensory deprivation may generate state of our mind that we never experienced before. What’s more that no one else that we have an opportunity to talk about with eg. just after dive has ever experienced so far. So not everything that you experience as a diver on your own gives you ability to share. Diving is not a marijuana. However I did not try it. But when people say that marijuana make them feeling closer to other people, limitless, devoid of boundaries. During diving it is completely different. Often you hardly see anything not saying your buddy, in complete darkness you need to get used to that there someone still is relatively close to you no matter that you often do not see them. Like a God but prayer is never good solution to contact them, you need to develop the best way to communicate underwater possible to streamline the whole process for your comfort and safety, learn to make sure of it the ways that you cannot compare it to ordinary life experiences. And many experiences of divers are impossible to share, to compare. We differ in terms of subjectivity, sensitivity, temper, broadness of the set of our concepts, notions, schemes and other cognitive categories. Some of us, those more emotional, sometimes also more insecure in general may refer thousands of subtle emotional perceptions, sensations, experiences and some of people of that kind are unfortunately not qualified to dive because the total experience significantly exceeds their ability to cope with this kind of incentives, sensory, intellectual and emotional stimulation itself. Other thing, many things happen only underwater and after diving we forget it. We experience it and are totally immersed in that experience underwater (like watching 3D movie in special glasses). But after that we ascent, go back to the surface and suddenly everything gets back to known place that our brain know the best because even diver by fate, due to physiology most of his or her life spends on the surface no matter likes it or not. But it lives in us as a part of what we have been through so far.

Like I had shivering after almost accidental wreck diving in 2009 and no one then understood what I am talking about on the boat after ascending. I had emotional experience not easy to share that made me feeling I returned to it sometimes, reanalyzed repeatedly as something bad. Like life threatening or like morally bad thing. Being irresponsible in such cases is not only life threatening. It is also immoral. My sense of responsibility exceeded abilities to understand of not qualified enough staff who treated what they do with too much of negligent distance.

And this is new emotional experience as well as new achievement, new skill, new peak when we just exceed our horizon of what we have ever tried before.

I was never forced to work in corporation world, or was never forced at home to be a politician. I had numerous choices only to make on my own. To have a passion like scuba diving is the way to bring back sense of importance to life. To pay attention to fundamentals of survival that we are often diluted in culture, among people of whom some of them will learn to see you this or that way, our opportunities varies, changes all the time. Due to many reasons. But survival is always the matter of similar fundamentals. Underwater for example it is obvious that first you need to breath. You learn to value every breath.

You learn that air is the most important thing in world no matter what politicians will tell you, religious organization if you are not mature enough to spend your life seeing yourself as the center of the responsibility for your own life. In many situations other than eg. scuba diving we are dispersed, it seems to be as if we were leashed to the treadmill all the time if we do not respect ourselves enough so listen to politicians etc. After just one good dive I am always ready to fuck up all Polish politicians 460 of present and thousands from the past. And every time I do something really serious I see that people who concentrate to talk, to show off with their ideas and never being too serious in limiting their own lives to really their own businesses seem crazy. I encourage everyone to try new scuba diving experiences to see how silly look people to us when we learn something really challenging. How monkey our specie is when we know how to distance to see it and distance is always right proportion to see importance. And people who just talk and seem to make choices instead of us seem to be the most stupid. As if they did not do in their lives yet something really serious. And maybe will never do. They probably will remain in politics forever. And ever.

I know she was with someone to make me unsure if I have chances or not,
she did it intentionally to punish me however She suffered after that
she knew me well and knew I dislike unclear situations
I saw that she regretted it
she spoilt my happiness of being on an island and I had very bad diving form mental and heart point of view
I know she did it to make me regret forever and never give me a chance to change it
to come to the same place on 19th Jan 2022 does not completely make sense. In LA I realised that winter is quite cold and days short
She suffered but my heart knows 100% she suffered but did not want to give me a chance. And what I am going to do now is to make her feel 100% regret her attitude to me – someone she regarded as not worthy to be loved
she will regret it.
but not in January
but she will regret it for her whole life

But like Polish jebucas „know their own”, that Irish also on Brittany Ferries. They were not true worst but thinking maybe if this stress is worth it? I don’t know maybe they Felt like traitors of the USA. Maybe too rich. Rich in the guise of them poor not feeling comfortable in their role of economy travelers and me – the poor. To afford once a 3 years flight to US like me means – poor. Or maybe too poor. They only thing they did not take into account well was that she suffer every wrong attitude of them to me, every wrong glimpse, every indiscretion this in the song Obsession by Bee Gees. I have seen enough to be me this time to give you a chance. I will provide on my blog enough details, some time in advance but only about my flight to Hawaii. Jo other details. No Hotels in LA, no transatlantic flights. And this will be your next and last chance.

But this girl on Catalina regretted it and I saw it. She dehumanized me as a representative of „enemy forces” not seeing heart in me and someone who could change his surname to her. And I showed her she was wrong. And she realised it fast. And she did not know how to show me that she was sorry. It is probably difficult to have to potential boyfriend so many warm attituded as well as wrong attitudes and prejudices. And I believe that this boy was her cousin. They never held their hands, I did not see even a single eye contact between them. Since she once caught me at the beginning. The only another moment was at then end. And she showed me that she miss me very very much. And then her parents and sister looked at me „saying” or confirming that this is true. She will not be the same anymore. I still did not make decision. But you will know my flight details to Hawaii.

Z tego powodu, jaki opisałem wyżej, wszystkie Polki wykreśliły się z mojego życia i szansy. Bo nie spotykając się, nie przymierzając itd. Nic o nich nie wiem, poza tym, że się sadzą i czegoś chcą. Dla mnie każda minuta, gdy dziewczyna, która mi się spodobała, „nie reaguje” tylko na coś czeka, obniża moją samoocenę w aspekcie budowania jej w relacji, odniesieniu do tego, czy się tej osobie, która mi się podoba, podobam, obniża samoocenę dajmy na to o 1 punkt. I gdybym miał się przejmować Marysią miałbym już ogromnie na minusie, bo od 2018 r. miała mnie w dupie, Nikola od 2019. Podczas gdy prawdą jest tylko to, że osoby, które podobają się sobie fizycznie nie mogą bez siebie żyć. Dlatego nie da się tego inaczej zrozumieć, jak zwykłe kurestwo i materialne licytowanie się.

Prawdziwe wartości są uniwersalne, a nie generowane przez Żydów w sutannach, żeby ludzi absurdalnymi nakazami zniechęcić i wypaczyć im psychikę w aspekcie radości z życia. Wartością jest nie kłamać, zwłaszcza nie okłamywać osób, z którymi bądź jesteśmy w bliskich relacjach, bądź zamierzamy taką relację nawiązać. Wartością jest nie oczekiwać pieniędzy za coś, czego nie da się wyrazić w pieniądzu. Tylko Żydzi i Żydówki, firmy ubezpieczeniowe potrafią wszystko wycenić, także życie ludzkie. Ale sami Żydzi przyznają, że ich naród doprowadziło przywiązanie do wartości pieniądza do wygnania i tułaczki po świecie. Zaufanie, czas, energia, atrakcyjność, wyłączność jednego człowieka i przedkładanie go nad wszystkich innych nie ma ceny. I nie da się tego wycenić. Dlatego jedyna cena to cena wyboru. Wybierając osobę A rezygnujemy z osoby B. Nie zdradzać. Jeśli jestem w dwóch relacjach jednocześnie, to przyznać to. A nie kłamać, że osoba jest jedna. To wszystko to są wartości.

Uprzedzając wszelkie działania policji, proszę przeczytać poniższe oświadczenie:

Wszelkie groźby, które kieruję na niniejszym blogu, kieruję w stosunku do osób, którym nigdy nie podawałem adresu mojego bloga i powiedziałem: „to jest mój blog, piszę tam o wszystkim, co mnie dotyczy, możesz sobie to czytać i wyrażać do tego stosunek, bo się znamy albo jesteś mile widzana”. Nigdy też nie dałem wyraźnie tym osobom odczuć czegoś w tym duchu, ale także, że są znajome, bliskie, czy mile widziane. Ktoś może się czuć osobą znajomą, ale nie był nigdy bliską. Ktoś był bliską, a może nie być już od dawna mile widzianą itd. itd. Ale każda z takich osób, które nie są mile widziane, otrzymała ode mnie tysiące sygnałów werbalnych i niewerbalnych, że nie jest mile widziana i oczekuję, że nie będzie rozmyślać, kierować swoich zainteresowań na to, co jest przedmiotem mojego życia osobistego czy innego.

Wszelkie groźby kieruję wyłącznie do stalkerów i osób, które dokonują przekłamań, przeinaczeń moich intencji, transformacji ich w coś, co wygląda, jakby było przeze mnie akceptowane, gdy nie jest.

Zniekształcają sposób w jaki komunikuję innym swoje intencje lub ich treść, uniemożliwiając często ich skuteczne zakomunikowanie osobom, którym chcę je zakomunikować. Co dla mnie jako osoby introwertycznej, nieśmiałej stanowi problem. Nawet gdy nie mam problemu w komunikacji, zawsze taka osoba może znaleźć sposób na „zgaszenie mnie” czy celowe onieśmielenie, co ma dla mnie tylko negatywny charakter. Nie wynika z „wdzięku”, „mądrości” takiej osoby, ale najczęściej bezczelności.

Takie osoby czasem uciekają się do tego typu oszustwa, ale częściej motywowane zazdrością, wprowadzają inne osoby w błąd. Czynią to świadomie i skutkuje to różnego rodzaju niekorzyściami nie tylko dla mnie, ale przede wszystkim dla tych osób. Uniemożliwia wytłumaczenie się z czegoś w sprawach delikatnych, gdzie wchodzi w grę zaufanie, podjęcie jakiejś ważnej decyzji. Te osoby robią to motywowane nie wiedzą na mój temat, czy znajomością ze mną, co tym, że kiedyś z jakiegoś ważnego osobistego powodu odmówiłem im znajomości, a dziś wiem, że główna ich motywacja, to ich osobista uraza.

Wszelkie sygnały i postawy z mojej strony świadczą o tym, że nie byłem nigdy i nie jestem zainteresowany utrzymywaniem z nimi kontaktu, co oznacza, że w przypadku podejrzenia groźby karalnej, co na ogół jest przedmiotem postępowania, nie pełnię aktywnej roli w tej sytuacji, co oznacza – na ogół nie wiem, gdzie te osoby mieszkają i nie dążę do pozyskania takich informacji, co nie oznacza, że spełnienie groźby nie jest realne, ja swoje groźby traktuję poważnie, ale ich spełnienie uzależniam od zaniechania przez stalkera tego, co działa zgodnie z ich działaniem, czasem tylko intencją, na moją niekorzyść.

Co więcej, taka osoba jest świadoma tych gróźb od początku, często jest świadoma, że nastąpi ich eskalacja. Świadomie, jak kot, wkalkulowuje sobie ich istnienie w swoją strategię lub liczy na nieświadomość i głupotę np. policji, że policja nigdy nie przeanalizuje tego, dlaczego ja ze swojego punktu widzenia, czuję się zmuszony uciekać się względem tej akurat osoby do gróźb. Jakie dobro osobiste zostało po mojej stronie naruszone, że nie znajduję łagodniejszych metod rozwiązania konfliktu z tą osobą. Takim osobom z mojego doświadczenia nie przeszkadza to, że te groźby kieruję. Ich celem jest posłużenie się moim wizerunkiem do zapewnienia sobie jakiejś pozycji lub zabezpieczenia jakiegoś interesu. Robiły to i robią pod moją nieświadomość, a gdy zaczynam to sobie uświadamiać, usiłują wykpić lub wyśmiać, że dla mnie do tej pory to nie było istotne lub nie zwracałem na to uwagi. W rzeczywistości tego nie widziałem lub zorientowałem się za późno albo brakowało mi czasu, sił, środków na zareagowanie proporcjonalnie. Tak np. było w mojej chorobie. Nie było priorytetem, jakie „lody robią” obce osoby na tym, że choroba zżera moje zasoby. „Robiły po prostu lody”. Zwyczajnie. Licząc się z tym, że prawdopodobnie nie przyjdzie im za to zapłacić. I że może sytuacja się nie zmieni albo już nigdy nie zapłacą za to, co zrobiły. Można takie zachowania podczepić pod drapieżnictwo, czy pasożytnictwo. Najmniej akceptowane społecznie zachowania, szkodliwe, a napiętnowanie ich przeze mnie to wyraz społecznej odpowiedzialności. Ta osoba może tak postępować względem mnie, ale bardzo prawdopodobne jest, że dokładnie tak samo postępuje wobec też innych osób. Być może nawet wielu osób. Z praktyki wiadomo, że z reguły przestępcy, czy osoba która dopuści się przestępstwa to na ogół osoba, która dopuściła się lub dopuści się większej liczby przestępstw. Socjopaci, a do nich należą moi stalkerzy najczęściej, nie uczą się na zasadzie kar, nie przewidują konsekwencji, są impulsywni i mają problemy z samokontrolą, więc liczenie się z konsekwencjami to zachowanie bardzo kosztowne z uwagi na ich deficyty i upośledzenie.

Bezpośrednio uzależniam możliwość spełnienia przeze mnie groźby od zaniechania stalkowania, wypowiadania się przez nieznajome, odległe czy nie mile widziane osoby na mój temat – zwłaszcza w sposób skrótowy, aluzyjny, zawierający przekłamania, nieprawdę. W dodatku, niekiedy nie wiem nawet, kim są te osoby. To nie tylko osoby, które znam z imienia i nazwiska. Otrzymywałem złośliwe odniesienia również od osób, które konsekwentnie pozostawały anonimowe.

Nie jestem przestępcą i nigdy nie zostałem skazany za przestępstwo. Nie interesowały mnie nigdy działania niezgodne z prawem tj. wymuszenia itd. Oczekiwanie, że ktoś będzie cicho i nie będzie się na mój temat odnosił czy wypowiadał wynikają z niechęci do osoby obcej, stalkującej mnie, z rażącego braku znajomości faktów, głównie tj. moje cechy psychiczne, temperamentu czy osobowości, których istnienie negują, które są dla tych osób nieistotne, bo są socjopatami itd. Mam pełne prawo odmówić prawa do wypowiada się na mój temat osobom nieznajomym, obcym, stalkującym mnie, złośliwym itd. Tak naprawdę te osoby nie mają nic prawdziwego do powiedzenia na mój temat, a gdy nawet ma to poparcie w faktach, na ogół te informacje pozyskały na własną rękę, bez mojej wiedzy i zgody i świadczy to o szpiegowaniu mnie, co jest kolejnym przestępczym, społecznie nagannym działaniem, które wskazuje, o jak wiele rzeczy bałyby się same mnie zapytać, wiedząc, że nie udzieliłbym akurat im takich informacji.

Te osoby z jakiegoś powodu poznałem, jako nadużywające władzy w stosunku do mnie, technik wpływu społecznego tj. społeczny dowód słuszności. To osoby, które usiłowały manipulacją coś na mnie wymusić. Zgodę, akceptację czegoś itd. A zatem moje groźby to próby zapobiegnięcia kolejnym szantażom, próbom wymuszenia, szkalowania mojego dobrego imienia. Te osoby na ogół w bardzo zręczny sposób jako pierwsze naruszają moje dobra osobiste. A moja agresja to zwykle finał bardzo długotrwałego, męczącego procesu, gdy stopniowo czuję się coraz bardziej odarty z godności i upokorzony.

W praktyce stalkingu, w świetle statystyk stalker, to najczęściej osoba znana pokrzywdzonemu czy osobie, której jeszcze nie rozpoznano jako ofiary, ale która czuje się pokrzywdzona nawet jeśli jest podejrzana czy występuje jako świadek. Osoba znana, ale najczęściej to nie jest partner, przyjaciel, osoba znajoma. Ale może być osoba przez chwilę znajoma lub powierzchownie, rzadziej były partner.

Groźby z mojej strony są wynikiem wielokrotnego zaniechania przez policję dochodzenia, postępowania w sytuacji, gdy czułem się pokrzywdzony, dało się niekiedy fakt takiego przestępstwa stwierdzić, ale policja zaniechała dalszych działań ze względu na trudności operacyjne czy dochodzeniowe. Na ogół stosowali jakieś proste kryterium niskiej szkodliwości, braku możliwości ustalenia sprawcy, kryterium przedawnienia itd. Dlatego z niniejszego bezpośrednio wynika, że policja jest współodpowiedzialna za to, że broniąc moich dóbr osobistych, prywatności, uciekam się do działań na granicy prawa, które mogą przynieść realnie komuś innemu uszczerbek na zdrowiu lub utratę życia.

Policja była zdolna rozpoznać po ilości przestępstw, jakich padałem ofiarą, że jestem ofiarą wielu, wielokrotnych działań przestępczych, które mają niekiedy znamiona przestępstw seryjnych. Np. seryjnych napadów, wymuszeń, oszustw itd. To też jest bliskie stalkingowi, bo znamiona stalkingu wypełniają okoliczności takie jak powtarzalność, długotrwałość, uciążliwość, duży stopień udręczenia czy upokorzenia działaniem takich osób.

Ofiara seryjnych napadów, która nie doczekała się sprawiedliwości może stać się ofiarą kolejnych napadów, a nawet serii napadów. Bo to sygnał, jaki daje sama policja – tą osobę można gnębić, oszukiwać, okradać, szkalować itd. To jest tak ważne, jak i niezrozumiałe. Obojętność wobec mojej krzywdy wygląda tak, jakby była umotywowana politycznie. Że konkretnie mi się nie pomaga, nie chroni mnie, gdy padam ofiarą przestępstwa. Dla mnie racjonalnym warunkiem przeżycia jest wyrobienie pozwolenia na broń lub nawet zakup broni nielegalnie. Policja stawia mnie w sytuacji, w jakiej człowiek jest postawiony w warunkach wojny.

Gdy piszę o jakiejś kobiecie obraźliwie np. że jest kurwą, ma to na celu bezwzględne i ostateczne wykazanie, jaki mam rzeczywisty stosunek do osoby, która może już nie mi, ale innym usiłuje dać do zrozumienia, że sekretnie żywię przyjaźń czy liczę na wsparcie. Chodzi o przerwanie urojenia, nie pozostawienie złudzeń, a nie celowe obrażenie niewinnej osoby. Taka osoba nigdy nie jest niewinna, zwłaszcza w odniesieniu do mojego życia osobistego czy intymnego. Na ogół ma jakąś winę, choć może ona nie być z prawnego punktu widzenia przestępstwem. Ale może być istotna w toku przesłuchania, rozpoznania czy dochodzenia jako okoliczność, która mogła być przez stalkera wzięta poważnie, żeby zaniechać działania, w odpowiedzi na które mogła mu stać się realna krzywda. Takie osoby często wykorzystują czy powołują się na moją introwertyczną naturę. Bo skoro rzadko wypowiadam się szczerze na tematy osobiste, to w swoim motywowanym złą wolą mniemaniu mogą udawać, że to one są powodem przemilczeń. Powiedzenie, że Ewa Grzybowska to kurwa służy przede wszystkim w tej mojej przestrzeni prywatnej, wykazaniu w sposób jednoznaczny rzeczywistych uczuć i faktycznego stosunku do tej osoby tak, żeby nikt, kto czyta, konfrontuje moje słowa z jej aluzjami, wskazówkami, nie miał wątpliwości, jaki jest w tym mój stosunek. Takie osoby manipulacyjnie w dodatku usiłują znaleźć okoliczność, że moje słowa mogą być z jakiegoś powodu nieważne czy istnieje powód, dlaczego są nieistotne, czy nie należy brać ich pod uwagę, bo z jakiegoś powodu ta osoba wie lepiej, „jak jest”.

Gdy taki stosunek w sprawach osobistych wyrażę, a osoba dalej udaje, że jakby w sprawach dla mnie prywatnych czy intymnych ma w ogóle prawo do zajmowania stanowiska, wtedy powstaje okoliczność, że jestem zmuszony uciec się do gróźb. Naruszanie prywatności, wpływanie na skuteczność mojej komunikacji z niektórymi, wybranymi osobami, czyni moje działania daremnymi, próby komunikacji nieskutecznymi, a niekiedy naraża mnie czy jakąś osobę na straty. Podobnie jak w przypadku łamania tajemnicy korespondencji. W czasach, gdy ludzie nie czytają wiadomości, nie każdy ma konto na Facebooku pod imieniem i nazwiskiem, ja np. nie mam. Niekiedy napisanie o czymś na prywatnym blogu to jedyna zarazem mająca jakiś społeczny rygor prawdziwości metoda zakomunikowania komuś swojego stosunku do tej osoby czy uczuć. Od jakiegoś czasu to dla mnie preferowana forma wyrażania różnych rzeczy, bo email, komunikatory przestały stanowić wiarygodne sposoby komunikacji. Duch czasów spowodował, że izolacja, a z drugiej strony możliwość upewnienia się przykładowo, że kobiecie prywatnie powiedział bym to samo, co przy świadkach, powoduje, że to, co napiszę tutaj ma większą wagę, niż to, co napisałbym zupełnie w prywatnej wiadomości.

Wyrażę się jasno. Obojętnie do prawa i norm zwyczajowych. Jeśli obca osoba lub niemile widziana ośmiela się zajmować stanowisko w ramach mojego życia prywatnego lub w związku z nim lub po wypowiedzi prywatnej wskazywać jakieś kroki, ruchy, działania z mojej strony, narusza w sposób często obsesyjny, napastliwy, zboczony pewien tok, serię, konsekwencję normalny w danej sytuacji tok zachowań, to naturalnie nie ma w moim odczuciu też do tego prawa. A łamiąc prawo, zmusza mnie tak, jak w obronie koniecznej użycia czegoś nie zawsze prawem przewidzianego do obrony jakiegoś ważnego dla mnie dobra.

Jednocześnie chciałbym policję poinformować, że w stosunku do innych osób niż stalkerzy, obcych osób, nieznanych mi nie stosuję tych kryteriów. Nie o każdym zakładam, że jest zły, egocentryczny, pyszny, ekstrawertyczny w stopniu uniemożliwiającym jakiekolwiek relacje ze mną. Z moich doświadczeń wynika, że najczęściej padam ofiarą osób skrajnie ekstrawertyczych lub takich, które mają problemy z samooceną, atrakcyjnością lub kontrolą impulsów. Niekiedy jest to skutkiem nadużywania substancji lub problemów psychicznych, które są widoczne, ale ja widząc okoliczność konfliktu angażuję się w konflikt, by moje granice przywrócić, więc nawet nie podejmuję próby oceny stanu psychicznego takiej osoby. W sytuacji konfliktu mnie to nie interesuje. Chcę przywrócić swoje granice bez względu na okoliczności, środki, problemy i trudności stalkera. Nawet gdy są one dla mnie widoczne. Najpierw trzeba dać po łapach, a potem ostatecznie zawiadomić opiekę społeczną. Jakiś porządek musi być, jakaś kolejność i elementarna sprawiedliwość.

Uwaga! Poszukuję nauczycieli akrobatyki i akrobatów. Profesjonalistów i amatorów. Jeśli ktoś chce się tylko podawać za akrobatę, a jestem w stanie w to uwierzyć, to nie jest to jakiś nadzwyczajny zawód. Wymaga dużej sprawności ruchowej, więc jeśli ktoś ma argumenty choćby w dyskusji, że wie, o czym mówi, to ja to jestem w stanie zauważyć w pierwszych kilku zdaniach. Dlatego nikogo nie zniechęcam, pod warunkiem, że wie, o czym mówimy mając na myśli akrobatyka. Akrobatyka cyrkowa. Nie sportowa. Kto jest zainteresowany cyrkiem, różnicą między obydwoma rodzajamy akrobatyki, odsyłam do mojego 8,5 godzinnego wywiadu z Januszem Sajbukiem z Julinka, z którym spędziłem cały dzień w maju 2018, żeby dowiedzieć się o cyrku wszystkiego z bardzo unikalnej perspektywy.

Osób z doświadczeniami w dziedzinie akrobatyki potrzebuję na tą chwilę do konsultacji w zakresie budowy własnego akrobato-dromu, przestrzeni cyrkowej, nad którą pracuję, jak wielu wiadomo od dawna, ale niedawno wszedłem z moimi koncepcjami na etap praktyczny i potrzebuję osób z pasją, które lubią wypowiadać się na tematy możliwości, adaptacji, rozwiązań w szeroko rozumianej przestrzeni cyrkowej. Choćby takiej, gdzie umownie 10m2 to jest przeznaczone na te cele. Ale może mieć 4, a może mieć 6, a nawet 8 metrów wysokości!

Można napisać do mnie na Facebooku:

https://www.facebook.com/daenerys.roksa

Zadzwonić lub wysłać SMS na nr +48 605 232 330

Albo wysłać email na adres: mpolanski@seznam.cz