My education

Psychology – education

My defence of Master Thesis in SWPS was just a great mockery from prof. J. Trzebiński, so I wrote an explaination of totally unfair situation to prorektor Teresa Gardocka, profesor of law and a representative of the „university” to the contacts abroad:

Odp doTG

Just after that Ms Teresa Gardocka was dismissed from her function.

And statement of Magdalena Marszał-Wiśniewska that defended Trzebiński like a mafia boss

odpowiedź Panu M. Polańskiemu

So I decided that this is last step of my career in Warsaw in general because social network and connections of people in science just appeared to be like a glass ceiling. And then became that mockery on Facebook, email, blackmailing me that I will be sued to a court for anything via Facebook suggestion and everything happened when I was neurologically ill! Trzebiński as a part of his objections against me suggested me to befriend a girl who defended earlier – Maria Szczepaniak. Girl who I hardly know and as she behaved a few times below any standards she was the last person I wanted to know. All that situation caused what happened after. What I expected from that SWPS authority. Now I have nothing to say or to add. I am waiting some people to die just to be satisfied. I still see SWPS as a money laundry institution to scam rich kids. The only reason I decided for that school was that I already studied in one public university that demanded from me a bit more. And an offer of some extensions to a regular program in SWPS was interesting however core was red like a shit communism.

Here you can just look up a bit to feel a thrill hearing how he calls her „Kaszia”

When you seek for connections and intriguing distinguished people into affairs with Russians. Start from SWPS. Prof. Andrzej Eliasz has a honoris causa title to his PhD of Univesity of Lomonosow in Moscow and all behave as if were statues from a war monument. With all the respect to a great Russian chemist who inspired many other great like Lavoisier. Simply, why such people want to look like mafia protected by vague connections of scary times etc. This is just a smokescreen for lack of competence of that people. I recalled in my thesis a few things that can annoy old professors. I recalled so many mistakes that are repeatedly made in social sciences, I questioned sometimes even sense of such considerations to call them social or science that I am sure I annoyed many people. But this is why discussions ever happened everywhere not only in universities. This old pervert Jerzy Trzebiński who when you check in academic databases surveyed in whole life almost exclusively woman! Just could not stand me and that I see everything and his rotten intellectual core distorted by truamatically (maybe) changed primitive impulses that finally made me I realized this is the only person of that sort that I am sure I would use any occasion to use piggy knuckle duster just for fun.

After my defence dr E. Zdankiewicz-Ścigała shaked my hand and said that I won. They all thought I play a game because I was a doctoral student of economics and that allegedly learned game theory. This is just a short cut of a stupid mind. So look. I repeated that experiment. I wrote about that story also to Agnieszka Turek simply stating who thought what and who accused me to play game and where I actually studied about games but both things did not have anything in common. Agnieszka also connected dots thinking that if I recall to be accused I may feel guilty. And only if may feel guilty, probably I am. Simple. This is how distorted devoid of criticism beliefs arise when you do not test and check reality and judge just by what you can feel from the statement of a person. This is what psychologist have a great advantage over everyone who avoid to use all clues to judge – not only assumptions, words, and just visible emotions and stereotypes that when someone looks like black so probably came from Africa and has already stolen something. So people stop watching Beautiful mind movie and other Hollywood shit and go out from your boxes and cells to a bit of sunshine. Thinking that someone who studies advanced topics in economics is proficiency in game theory is hard to compare to anything. And I had an unique example. Many intelligent people I saw falling under simple allegedly game-theory dilemmas. But. The most proficiency person during my classes about game theory that were too boring for me and sometimes scary how simplified is and developed is what clinical psychologists attribute sometimes to psychopathy or schizophrenia. The most proficiency person I remember from that classes in SGH was old woman, fat and who did not wash herself. And she was from non-stationary group of doctoral students! Who looked a bit like E. Zdankiewicz-Ścigała – a person maybe similar about playing games but however that I learned something from during studies and chose to be my tutor of master thesis for a reason.

Look what we watched in SGH during game theory classes. Isn’t it scary?

And last thing. If I do not reveal something about me this is to call PRIVACY not a GAME. People not in communist countries have something like a privacy. And I recommend CIA to get more deep into SWPS.

Eseje prace zaliczeniowe z psychologii

Prace zaliczeniowe do wykładu z psychologii emocji i motywacji

In a text about motivation of achievement I was very creative about some redefining basic mathematical relationship expressed in form of equations and proportions. And after that I referred to some stock exchange practices that used to be researched. This essay was unique and I combined knowledge much before any formal course in behavioral studies. I am still an inventor in this field because I am so well educated in both fields what can be seen I all my creativity till today. I find so many fields between those fields that almost all writers I used to read would never guess that such a combination could exist! And this is me. In terms of what I studied. So I am not a psychologist nor economist but just me. This is me.

Diplomas

Finally my degree in psychology was a result of almost 7 years studies so i did not „win” anything! I completed studies with intentional 2 breaks due to education in economics so even if this „dziad” Jerzy Trzebiński wanted to show his power just to impress he could not threat to so many achievements. Such people ruin their own worlds, their own casinos like he ruined a reputation of his university. Due to jealousy, greed, ignorance. And this is why I see academic environments as toxic. Word „dziad” is sometimes translated to English in the The Economist to „granddad” like J. Kaczyński said to an old man in Warsaw at the beginning of XXI century „spieprzaj dziadu” – it cannot be translated like that – to „granddad”. „Dziad” is a very very offensive that probably English does not cover such a notion… I am afraid that English editors and journalists have least idea how messed up our Polish playground is.

I know she was with someone to make me unsure if I have chances or not,
she did it intentionally to punish me however She suffered after that
she knew me well and knew I dislike unclear situations
I saw that she regretted it
she spoilt my happiness of being on an island and I had very bad diving form mental and heart point of view
I know she did it to make me regret forever and never give me a chance to change it
to come to the same place on 19th Jan 2022 does not completely make sense. In LA I realised that winter is quite cold and days short
She suffered but my heart knows 100% she suffered but did not want to give me a chance. And what I am going to do now is to make her feel 100% regret her attitude to me – someone she regarded as not worthy to be loved
she will regret it.
but not in January
but she will regret it for her whole life

But like Polish jebucas „know their own”, that Irish also on Brittany Ferries. They were not true worst but thinking maybe if this stress is worth it? I don’t know maybe they Felt like traitors of the USA. Maybe too rich. Rich in the guise of them poor not feeling comfortable in their role of economy travelers and me – the poor. To afford once a 3 years flight to US like me means – poor. Or maybe too poor. They only thing they did not take into account well was that she suffer every wrong attitude of them to me, every wrong glimpse, every indiscretion this in the song Obsession by Bee Gees. I have seen enough to be me this time to give you a chance. I will provide on my blog enough details, some time in advance but only about my flight to Hawaii. Jo other details. No Hotels in LA, no transatlantic flights. And this will be your next and last chance.

But this girl on Catalina regretted it and I saw it. She dehumanized me as a representative of „enemy forces” not seeing heart in me and someone who could change his surname to her. And I showed her she was wrong. And she realised it fast. And she did not know how to show me that she was sorry. It is probably difficult to have to potential boyfriend so many warm attituded as well as wrong attitudes and prejudices. And I believe that this boy was her cousin. They never held their hands, I did not see even a single eye contact between them. Since she once caught me at the beginning. The only another moment was at then end. And she showed me that she miss me very very much. And then her parents and sister looked at me „saying” or confirming that this is true. She will not be the same anymore. I still did not make decision. But you will know my flight details to Hawaii.

Z tego powodu, jaki opisałem wyżej, wszystkie Polki wykreśliły się z mojego życia i szansy. Bo nie spotykając się, nie przymierzając itd. Nic o nich nie wiem, poza tym, że się sadzą i czegoś chcą. Dla mnie każda minuta, gdy dziewczyna, która mi się spodobała, „nie reaguje” tylko na coś czeka, obniża moją samoocenę w aspekcie budowania jej w relacji, odniesieniu do tego, czy się tej osobie, która mi się podoba, podobam, obniża samoocenę dajmy na to o 1 punkt. I gdybym miał się przejmować Marysią miałbym już ogromnie na minusie, bo od 2018 r. miała mnie w dupie, Nikola od 2019. Podczas gdy prawdą jest tylko to, że osoby, które podobają się sobie fizycznie nie mogą bez siebie żyć. Dlatego nie da się tego inaczej zrozumieć, jak zwykłe kurestwo i materialne licytowanie się.

Prawdziwe wartości są uniwersalne, a nie generowane przez Żydów w sutannach, żeby ludzi absurdalnymi nakazami zniechęcić i wypaczyć im psychikę w aspekcie radości z życia. Wartością jest nie kłamać, zwłaszcza nie okłamywać osób, z którymi bądź jesteśmy w bliskich relacjach, bądź zamierzamy taką relację nawiązać. Wartością jest nie oczekiwać pieniędzy za coś, czego nie da się wyrazić w pieniądzu. Tylko Żydzi i Żydówki, firmy ubezpieczeniowe potrafią wszystko wycenić, także życie ludzkie. Ale sami Żydzi przyznają, że ich naród doprowadziło przywiązanie do wartości pieniądza do wygnania i tułaczki po świecie. Zaufanie, czas, energia, atrakcyjność, wyłączność jednego człowieka i przedkładanie go nad wszystkich innych nie ma ceny. I nie da się tego wycenić. Dlatego jedyna cena to cena wyboru. Wybierając osobę A rezygnujemy z osoby B. Nie zdradzać. Jeśli jestem w dwóch relacjach jednocześnie, to przyznać to. A nie kłamać, że osoba jest jedna. To wszystko to są wartości.

Uprzedzając wszelkie działania policji, proszę przeczytać poniższe oświadczenie:

Wszelkie groźby, które kieruję na niniejszym blogu, kieruję w stosunku do osób, którym nigdy nie podawałem adresu mojego bloga i powiedziałem: „to jest mój blog, piszę tam o wszystkim, co mnie dotyczy, możesz sobie to czytać i wyrażać do tego stosunek, bo się znamy albo jesteś mile widzana”. Nigdy też nie dałem wyraźnie tym osobom odczuć czegoś w tym duchu, ale także, że są znajome, bliskie, czy mile widziane. Ktoś może się czuć osobą znajomą, ale nie był nigdy bliską. Ktoś był bliską, a może nie być już od dawna mile widzianą itd. itd. Ale każda z takich osób, które nie są mile widziane, otrzymała ode mnie tysiące sygnałów werbalnych i niewerbalnych, że nie jest mile widziana i oczekuję, że nie będzie rozmyślać, kierować swoich zainteresowań na to, co jest przedmiotem mojego życia osobistego czy innego.

Wszelkie groźby kieruję wyłącznie do stalkerów i osób, które dokonują przekłamań, przeinaczeń moich intencji, transformacji ich w coś, co wygląda, jakby było przeze mnie akceptowane, gdy nie jest.

Zniekształcają sposób w jaki komunikuję innym swoje intencje lub ich treść, uniemożliwiając często ich skuteczne zakomunikowanie osobom, którym chcę je zakomunikować. Co dla mnie jako osoby introwertycznej, nieśmiałej stanowi problem. Nawet gdy nie mam problemu w komunikacji, zawsze taka osoba może znaleźć sposób na „zgaszenie mnie” czy celowe onieśmielenie, co ma dla mnie tylko negatywny charakter. Nie wynika z „wdzięku”, „mądrości” takiej osoby, ale najczęściej bezczelności.

Takie osoby czasem uciekają się do tego typu oszustwa, ale częściej motywowane zazdrością, wprowadzają inne osoby w błąd. Czynią to świadomie i skutkuje to różnego rodzaju niekorzyściami nie tylko dla mnie, ale przede wszystkim dla tych osób. Uniemożliwia wytłumaczenie się z czegoś w sprawach delikatnych, gdzie wchodzi w grę zaufanie, podjęcie jakiejś ważnej decyzji. Te osoby robią to motywowane nie wiedzą na mój temat, czy znajomością ze mną, co tym, że kiedyś z jakiegoś ważnego osobistego powodu odmówiłem im znajomości, a dziś wiem, że główna ich motywacja, to ich osobista uraza.

Wszelkie sygnały i postawy z mojej strony świadczą o tym, że nie byłem nigdy i nie jestem zainteresowany utrzymywaniem z nimi kontaktu, co oznacza, że w przypadku podejrzenia groźby karalnej, co na ogół jest przedmiotem postępowania, nie pełnię aktywnej roli w tej sytuacji, co oznacza – na ogół nie wiem, gdzie te osoby mieszkają i nie dążę do pozyskania takich informacji, co nie oznacza, że spełnienie groźby nie jest realne, ja swoje groźby traktuję poważnie, ale ich spełnienie uzależniam od zaniechania przez stalkera tego, co działa zgodnie z ich działaniem, czasem tylko intencją, na moją niekorzyść.

Co więcej, taka osoba jest świadoma tych gróźb od początku, często jest świadoma, że nastąpi ich eskalacja. Świadomie, jak kot, wkalkulowuje sobie ich istnienie w swoją strategię lub liczy na nieświadomość i głupotę np. policji, że policja nigdy nie przeanalizuje tego, dlaczego ja ze swojego punktu widzenia, czuję się zmuszony uciekać się względem tej akurat osoby do gróźb. Jakie dobro osobiste zostało po mojej stronie naruszone, że nie znajduję łagodniejszych metod rozwiązania konfliktu z tą osobą. Takim osobom z mojego doświadczenia nie przeszkadza to, że te groźby kieruję. Ich celem jest posłużenie się moim wizerunkiem do zapewnienia sobie jakiejś pozycji lub zabezpieczenia jakiegoś interesu. Robiły to i robią pod moją nieświadomość, a gdy zaczynam to sobie uświadamiać, usiłują wykpić lub wyśmiać, że dla mnie do tej pory to nie było istotne lub nie zwracałem na to uwagi. W rzeczywistości tego nie widziałem lub zorientowałem się za późno albo brakowało mi czasu, sił, środków na zareagowanie proporcjonalnie. Tak np. było w mojej chorobie. Nie było priorytetem, jakie „lody robią” obce osoby na tym, że choroba zżera moje zasoby. „Robiły po prostu lody”. Zwyczajnie. Licząc się z tym, że prawdopodobnie nie przyjdzie im za to zapłacić. I że może sytuacja się nie zmieni albo już nigdy nie zapłacą za to, co zrobiły. Można takie zachowania podczepić pod drapieżnictwo, czy pasożytnictwo. Najmniej akceptowane społecznie zachowania, szkodliwe, a napiętnowanie ich przeze mnie to wyraz społecznej odpowiedzialności. Ta osoba może tak postępować względem mnie, ale bardzo prawdopodobne jest, że dokładnie tak samo postępuje wobec też innych osób. Być może nawet wielu osób. Z praktyki wiadomo, że z reguły przestępcy, czy osoba która dopuści się przestępstwa to na ogół osoba, która dopuściła się lub dopuści się większej liczby przestępstw. Socjopaci, a do nich należą moi stalkerzy najczęściej, nie uczą się na zasadzie kar, nie przewidują konsekwencji, są impulsywni i mają problemy z samokontrolą, więc liczenie się z konsekwencjami to zachowanie bardzo kosztowne z uwagi na ich deficyty i upośledzenie.

Bezpośrednio uzależniam możliwość spełnienia przeze mnie groźby od zaniechania stalkowania, wypowiadania się przez nieznajome, odległe czy nie mile widziane osoby na mój temat – zwłaszcza w sposób skrótowy, aluzyjny, zawierający przekłamania, nieprawdę. W dodatku, niekiedy nie wiem nawet, kim są te osoby. To nie tylko osoby, które znam z imienia i nazwiska. Otrzymywałem złośliwe odniesienia również od osób, które konsekwentnie pozostawały anonimowe.

Nie jestem przestępcą i nigdy nie zostałem skazany za przestępstwo. Nie interesowały mnie nigdy działania niezgodne z prawem tj. wymuszenia itd. Oczekiwanie, że ktoś będzie cicho i nie będzie się na mój temat odnosił czy wypowiadał wynikają z niechęci do osoby obcej, stalkującej mnie, z rażącego braku znajomości faktów, głównie tj. moje cechy psychiczne, temperamentu czy osobowości, których istnienie negują, które są dla tych osób nieistotne, bo są socjopatami itd. Mam pełne prawo odmówić prawa do wypowiada się na mój temat osobom nieznajomym, obcym, stalkującym mnie, złośliwym itd. Tak naprawdę te osoby nie mają nic prawdziwego do powiedzenia na mój temat, a gdy nawet ma to poparcie w faktach, na ogół te informacje pozyskały na własną rękę, bez mojej wiedzy i zgody i świadczy to o szpiegowaniu mnie, co jest kolejnym przestępczym, społecznie nagannym działaniem, które wskazuje, o jak wiele rzeczy bałyby się same mnie zapytać, wiedząc, że nie udzieliłbym akurat im takich informacji.

Te osoby z jakiegoś powodu poznałem, jako nadużywające władzy w stosunku do mnie, technik wpływu społecznego tj. społeczny dowód słuszności. To osoby, które usiłowały manipulacją coś na mnie wymusić. Zgodę, akceptację czegoś itd. A zatem moje groźby to próby zapobiegnięcia kolejnym szantażom, próbom wymuszenia, szkalowania mojego dobrego imienia. Te osoby na ogół w bardzo zręczny sposób jako pierwsze naruszają moje dobra osobiste. A moja agresja to zwykle finał bardzo długotrwałego, męczącego procesu, gdy stopniowo czuję się coraz bardziej odarty z godności i upokorzony.

W praktyce stalkingu, w świetle statystyk stalker, to najczęściej osoba znana pokrzywdzonemu czy osobie, której jeszcze nie rozpoznano jako ofiary, ale która czuje się pokrzywdzona nawet jeśli jest podejrzana czy występuje jako świadek. Osoba znana, ale najczęściej to nie jest partner, przyjaciel, osoba znajoma. Ale może być osoba przez chwilę znajoma lub powierzchownie, rzadziej były partner.

Groźby z mojej strony są wynikiem wielokrotnego zaniechania przez policję dochodzenia, postępowania w sytuacji, gdy czułem się pokrzywdzony, dało się niekiedy fakt takiego przestępstwa stwierdzić, ale policja zaniechała dalszych działań ze względu na trudności operacyjne czy dochodzeniowe. Na ogół stosowali jakieś proste kryterium niskiej szkodliwości, braku możliwości ustalenia sprawcy, kryterium przedawnienia itd. Dlatego z niniejszego bezpośrednio wynika, że policja jest współodpowiedzialna za to, że broniąc moich dóbr osobistych, prywatności, uciekam się do działań na granicy prawa, które mogą przynieść realnie komuś innemu uszczerbek na zdrowiu lub utratę życia.

Policja była zdolna rozpoznać po ilości przestępstw, jakich padałem ofiarą, że jestem ofiarą wielu, wielokrotnych działań przestępczych, które mają niekiedy znamiona przestępstw seryjnych. Np. seryjnych napadów, wymuszeń, oszustw itd. To też jest bliskie stalkingowi, bo znamiona stalkingu wypełniają okoliczności takie jak powtarzalność, długotrwałość, uciążliwość, duży stopień udręczenia czy upokorzenia działaniem takich osób.

Ofiara seryjnych napadów, która nie doczekała się sprawiedliwości może stać się ofiarą kolejnych napadów, a nawet serii napadów. Bo to sygnał, jaki daje sama policja – tą osobę można gnębić, oszukiwać, okradać, szkalować itd. To jest tak ważne, jak i niezrozumiałe. Obojętność wobec mojej krzywdy wygląda tak, jakby była umotywowana politycznie. Że konkretnie mi się nie pomaga, nie chroni mnie, gdy padam ofiarą przestępstwa. Dla mnie racjonalnym warunkiem przeżycia jest wyrobienie pozwolenia na broń lub nawet zakup broni nielegalnie. Policja stawia mnie w sytuacji, w jakiej człowiek jest postawiony w warunkach wojny.

Gdy piszę o jakiejś kobiecie obraźliwie np. że jest kurwą, ma to na celu bezwzględne i ostateczne wykazanie, jaki mam rzeczywisty stosunek do osoby, która może już nie mi, ale innym usiłuje dać do zrozumienia, że sekretnie żywię przyjaźń czy liczę na wsparcie. Chodzi o przerwanie urojenia, nie pozostawienie złudzeń, a nie celowe obrażenie niewinnej osoby. Taka osoba nigdy nie jest niewinna, zwłaszcza w odniesieniu do mojego życia osobistego czy intymnego. Na ogół ma jakąś winę, choć może ona nie być z prawnego punktu widzenia przestępstwem. Ale może być istotna w toku przesłuchania, rozpoznania czy dochodzenia jako okoliczność, która mogła być przez stalkera wzięta poważnie, żeby zaniechać działania, w odpowiedzi na które mogła mu stać się realna krzywda. Takie osoby często wykorzystują czy powołują się na moją introwertyczną naturę. Bo skoro rzadko wypowiadam się szczerze na tematy osobiste, to w swoim motywowanym złą wolą mniemaniu mogą udawać, że to one są powodem przemilczeń. Powiedzenie, że Ewa Grzybowska to kurwa służy przede wszystkim w tej mojej przestrzeni prywatnej, wykazaniu w sposób jednoznaczny rzeczywistych uczuć i faktycznego stosunku do tej osoby tak, żeby nikt, kto czyta, konfrontuje moje słowa z jej aluzjami, wskazówkami, nie miał wątpliwości, jaki jest w tym mój stosunek. Takie osoby manipulacyjnie w dodatku usiłują znaleźć okoliczność, że moje słowa mogą być z jakiegoś powodu nieważne czy istnieje powód, dlaczego są nieistotne, czy nie należy brać ich pod uwagę, bo z jakiegoś powodu ta osoba wie lepiej, „jak jest”.

Gdy taki stosunek w sprawach osobistych wyrażę, a osoba dalej udaje, że jakby w sprawach dla mnie prywatnych czy intymnych ma w ogóle prawo do zajmowania stanowiska, wtedy powstaje okoliczność, że jestem zmuszony uciec się do gróźb. Naruszanie prywatności, wpływanie na skuteczność mojej komunikacji z niektórymi, wybranymi osobami, czyni moje działania daremnymi, próby komunikacji nieskutecznymi, a niekiedy naraża mnie czy jakąś osobę na straty. Podobnie jak w przypadku łamania tajemnicy korespondencji. W czasach, gdy ludzie nie czytają wiadomości, nie każdy ma konto na Facebooku pod imieniem i nazwiskiem, ja np. nie mam. Niekiedy napisanie o czymś na prywatnym blogu to jedyna zarazem mająca jakiś społeczny rygor prawdziwości metoda zakomunikowania komuś swojego stosunku do tej osoby czy uczuć. Od jakiegoś czasu to dla mnie preferowana forma wyrażania różnych rzeczy, bo email, komunikatory przestały stanowić wiarygodne sposoby komunikacji. Duch czasów spowodował, że izolacja, a z drugiej strony możliwość upewnienia się przykładowo, że kobiecie prywatnie powiedział bym to samo, co przy świadkach, powoduje, że to, co napiszę tutaj ma większą wagę, niż to, co napisałbym zupełnie w prywatnej wiadomości.

Wyrażę się jasno. Obojętnie do prawa i norm zwyczajowych. Jeśli obca osoba lub niemile widziana ośmiela się zajmować stanowisko w ramach mojego życia prywatnego lub w związku z nim lub po wypowiedzi prywatnej wskazywać jakieś kroki, ruchy, działania z mojej strony, narusza w sposób często obsesyjny, napastliwy, zboczony pewien tok, serię, konsekwencję normalny w danej sytuacji tok zachowań, to naturalnie nie ma w moim odczuciu też do tego prawa. A łamiąc prawo, zmusza mnie tak, jak w obronie koniecznej użycia czegoś nie zawsze prawem przewidzianego do obrony jakiegoś ważnego dla mnie dobra.

Jednocześnie chciałbym policję poinformować, że w stosunku do innych osób niż stalkerzy, obcych osób, nieznanych mi nie stosuję tych kryteriów. Nie o każdym zakładam, że jest zły, egocentryczny, pyszny, ekstrawertyczny w stopniu uniemożliwiającym jakiekolwiek relacje ze mną. Z moich doświadczeń wynika, że najczęściej padam ofiarą osób skrajnie ekstrawertyczych lub takich, które mają problemy z samooceną, atrakcyjnością lub kontrolą impulsów. Niekiedy jest to skutkiem nadużywania substancji lub problemów psychicznych, które są widoczne, ale ja widząc okoliczność konfliktu angażuję się w konflikt, by moje granice przywrócić, więc nawet nie podejmuję próby oceny stanu psychicznego takiej osoby. W sytuacji konfliktu mnie to nie interesuje. Chcę przywrócić swoje granice bez względu na okoliczności, środki, problemy i trudności stalkera. Nawet gdy są one dla mnie widoczne. Najpierw trzeba dać po łapach, a potem ostatecznie zawiadomić opiekę społeczną. Jakiś porządek musi być, jakaś kolejność i elementarna sprawiedliwość.

Uwaga! Poszukuję nauczycieli akrobatyki i akrobatów. Profesjonalistów i amatorów. Jeśli ktoś chce się tylko podawać za akrobatę, a jestem w stanie w to uwierzyć, to nie jest to jakiś nadzwyczajny zawód. Wymaga dużej sprawności ruchowej, więc jeśli ktoś ma argumenty choćby w dyskusji, że wie, o czym mówi, to ja to jestem w stanie zauważyć w pierwszych kilku zdaniach. Dlatego nikogo nie zniechęcam, pod warunkiem, że wie, o czym mówimy mając na myśli akrobatyka. Akrobatyka cyrkowa. Nie sportowa. Kto jest zainteresowany cyrkiem, różnicą między obydwoma rodzajamy akrobatyki, odsyłam do mojego 8,5 godzinnego wywiadu z Januszem Sajbukiem z Julinka, z którym spędziłem cały dzień w maju 2018, żeby dowiedzieć się o cyrku wszystkiego z bardzo unikalnej perspektywy.

Osób z doświadczeniami w dziedzinie akrobatyki potrzebuję na tą chwilę do konsultacji w zakresie budowy własnego akrobato-dromu, przestrzeni cyrkowej, nad którą pracuję, jak wielu wiadomo od dawna, ale niedawno wszedłem z moimi koncepcjami na etap praktyczny i potrzebuję osób z pasją, które lubią wypowiadać się na tematy możliwości, adaptacji, rozwiązań w szeroko rozumianej przestrzeni cyrkowej. Choćby takiej, gdzie umownie 10m2 to jest przeznaczone na te cele. Ale może mieć 4, a może mieć 6, a nawet 8 metrów wysokości!

Można napisać do mnie na Facebooku:

https://www.facebook.com/daenerys.roksa

Zadzwonić lub wysłać SMS na nr +48 605 232 330

Albo wysłać email na adres: mpolanski@seznam.cz